NA 29 JAAR VOETBALLEN IN VIERHOUTEN.
Tijdens de afgelopen familiedag nam Vierhouten’82 en het derde elftal in het bijzonder, afscheid van 2 trouwe dienders. Geert-Jan en Einbert die als twee van de weinige leden al vanaf de oprichting spelend lid zijn geweest bij onze club.
GEERTJAN
De voetballoopbaan van Geert-Jan is opmerkelijk. Tot zijn twintigste jaar had hij nog nooit in verenigingsverband gevoetbald. Geert-Jan: "Ik was meer een straatvoetballer, dus hier en daar een balletje trappen. Bijvoorbeeld met de zaalvoetballers van Kapsalon Thijs Voerman. Dat deden we dan op een grasveldje bij de ruine van Het Ronde Huis. Af en toe speelde ik ook wel eens in de zaal en deed ik met het PTT-team mee met het Zomeravond Voetbaltoernooi. Toch heb ik me nooit willen binden aan deelname aan een of andere competitie. Ik was niet zo'n verenigingsman. Als je ergens lid van bent, schept dat verplichtingen. Omdat ik in die tijd al bij de posterijen werkzaam was, moest ik zaterdags vaak tot laat in de middag werken. Je had dan geen tijd of zin meer om te voetballen. Maar ja..sommige dingen in je leven kunnen soms een verrassende wending krijgen. Mijn collega's Marinus Moret en Aart Visser zijn er verantwoordelijk voor dat ik bij Vierhouten terecht kwam. Beiden deden intensief aan ledenwerving en hebben mij over de streep gestrokken. 'Gewoon eens proberen. Je zult zien dat je het leuk vindt' zo betoogden zij.
Geert-Jan begon zijn voetbalavontuur in het tweede. Al spoedig werd duidelijk dat hij een verdediger was die ontzag inboezemde. Geert-Jan was je niet zomaar voorbij. Met zijn befaamde tackles en slidings was hij voor menige aanvaller een nachtmerrie. En mocht je hem als aanvaller toch passeren, dan kwam je hem binnen een mum van tijd weer tegen. Je kon de bal dan alsnog bij hem inleveren. Geert-Jan over zijn voetbaldebuut: "Het spelen in competitieverband gaf me een geweldige kick. Het ging immers ergens om en omdat ik van nature nogal fanatiek ben, kreeg ik er met de week meer plezier in." Eigenlijk stond Geert-Jan op de nominatie voor het eerste, maar hij voelde meer voor het spelen in de luwte van de hoofdmacht. Liefst vijftien jaar speelde hij in het tweede. Hoogtepunt was het kampioenschap in het seizoen '86-'87. Tegen ESC in Elburg speelde hij zijn laatste wedstrijd in het tweede. Het was de bedoeling dat hij een kwartier voor tijd een publiekswissel zou krijgen. Evert Davelaar zou hem dan als blijk van waardering voor zijn langdurige inzet een boeket bloemen aanbieden. Die publiekswissel viel echter in het water. Al eerder in de wedstrijd was hij naar de kleedkamer verbannen. Volgens de scheidsrechter zou hij een tackle te zwaar hebben ingezet. Tja.. de scheids wist natuurlijk niets van die publiekwissel. Kon aan de ceremonie-protocolair dus niet meewerken. Daarom kreeg Geert-Jan de bloemen in de kleedkamer aangeboden. De laatste veertien jaar speelde hij in de veteranen en altijd met volle overgave en veel plezier. Qua inzet een voorbeeld voor velen.
EINBERT
Einbert, geboren en getogen in Nunspeet, voetbalde in zijn jeugdjaren bij voetbalvereniging Nunspeet. Na de A-junioren stopte hij ermee. 'Ik had er niet zoveel zin meer in. Mijn vriend Geert Jan van Panhuis bracht daar verandering in. Hij haalde me over om bij Vierhouten te gaan voetballen. Samen zijn we in het tweede begonnen en in dat elftal hebben we een prachtige tijd beleefd. Ik voelde me thuis bij Vierhouten. Iedereen kent elkaar. Je bent beslist geen “nummer", zo ervaart Einbert zijn lidmaatschap. Op verzoek van het bestuur volgde Einbert ook een scheidsrechterscursus. Dat deed hij samen met Cees van de Brug en Marinus Moret. Einbert:" We vonden het natuurlijk leuk om te fluiten maar we wilden ook graag dat KNVB-embleempje hebben en dat is ons gelukt. Eenmaal gediplomeerd kregen we van de KNVB een lijst waar we moesten fluiten. We vonden dat maar niks en hebben de KNVB laten weten dat we niet in de gelegenheid waren om zulke verre reizen te maken. Daarom beperkten we ons in eerste instantie tot het leiden van wedstrijden in eigen vereniging of in de regio. Vaak floot ik op de zaterdagochtend de dames van Vierhouten en kwam dan 's middags zelf als speler in actie. Dat was veel te zwaar. Daarom ben ik na twee jaar gestopt met scheidsrechteren. Het voetballen kreeg bij mij de voorkeur."
Wij hopen Geert-Jan en Einbert nog regelmatig te zien langs het veld of in de kantine om hun oude voetbalmaatjes aan te moedigen of gezellig een biertje te drinken in de kantine.
Jongens bedankt voor al die jaren… klasse!
