Ruim 15 jaar heeft het geduurd eer Vierhouten'82 weer een puntje wist te bemachtigen tegen de oranjehemden van DSV'61 uit Doornspijk. Het puntje hadden er 3 kunnen zijn, vooral op basis van de 2e helft en de meer dan dubieuze strafschop die men incasseren moest in de 1e helft. Bij Vierhouten ontbraken Middelkoop, Smits, Postma en Schultz, die speelminuten aangeboden kreeg in het 2e. De driekoppige bank werd gevormd door Van der Star, Van Zelm en Schouten.
De Doornspijkers begonnen veel feller en gemotiveerder aan de strijd dan Vierhouten. Kwalitatief gezien waren de gastheren ver in de minderheid, maar daar was de eerste helft weinig van te zien. Vierhouten kwam niet in het spel en leek continu een of twee spelers minder binnen de lijnen te hebben staan dan "het andere oranje". Er mocht veel van de arbiter, wat de snelheid ten goede kwam, maar de schenen en enkels van de Vierhouters wat minder. Het doel om zo snel mogelijk aanvoerder Diego Berghuis uit het veld te schoppen lag er wel heel dik bovenop in de openingsfase en pas bij de vierde aanslag en de vijftiende overtreding werd de eerste gele kaart getoond, waarna men zich gewaarschuwd achtte en wat meer probeerde in de buurt van de bal te komen. De grootste kans in het eerste bedrijf kwam op naam van Joachim Evertse, maar oog in oog met de doelman kreeg de kleine blonde goalgetter de bal niet langs goalie Dirk Bestman heen. Doornspijk wist nauwelijks echt gevaarlijk te worden, behalve dan een fantastische pegel uit de draai van Alfred Hofmeijer die op de lat uiteen spatte. Enkele minuten later kwam de 1-0 toch op het scorebord, geheel onverwacht en des te zuurder voor de bezoekers uit een zwaar onterechte en dubieuze strafschop. Een hoge bal werd door Paul Bremer met de borst opgevangen, en daar er werkelijk geen hand of arm aan te pas kwam liet de scheidsrechter aanvankelijk doorspelen. Pas na het appeleren van slechts een Doornspijker wees de 51 jarige leidsman uit Nijverdal alsnog vertwijfeld naar de stip. Een storm van protesten volgde, de afdruk van de bal was ook duidelijk zichtbaar, maar de beslissing werd niet teruggedraaid. Wilco Hofmeijer schoot onberispelijk binnen, 1-0, wat ook de theestand was.
Na de pauze maakte trainer Van Beek een kleine omzetting, met grote gevolgen. Jelle Kroondijk ging links aan de zijkant spelen en de sterke, balvaste Neal Mountney in de punt. De thuisploeg had totaal geen antwoord op deze situatie en het wachten op de 1-1 was begonnen. Keer op keer omspeelde Kroondijk W. Hofmeijer, die na 65 minuten uit zijn leiden werd verlost. Doornspijk probeerde onder de druk uit te komen en bleef vol gas alle duels opzoeken. Het grote verschil met de eerste helft was dat Vierhouten ook wat feller was geworden en meer duels won, toen pas bleek dat het voetballend vermogen van de bezoekers veel groter was dan dat van de thuisploeg, dat het van de top conditie en de lange halen moest hebben. De goal volgde. Een afgeslagen aanval van DSV leverde counterkansen voor Vierhouten op. Landkoer troefde Hoekert af en speelde Evertse in, die draaide simpel weg en stuurde Mountney de diepte in, die hield even in en leek de kans om zeep te helpen. Met een schijnbeweging zette hij de complete verdediging inclusief doelman Besteman op het verkeerde been waarna hij de bal tergend langzaam in de korte hoek werkte, 1-1, op dat moment een verdiende tussenstand. Beide coaches namen de risico's in de slotfase en dat leverde een prachtige slotfase op. Met wat afstandschoten bestookten de gastheren doelman Coenen, die op de strafschop na onpasseerbaar bleek. Aan de andere kant had de beslissing kunnen en moeten vallen. Karley Berghuis zag een bekeken bal van de lijn gehaald worden en werd bij een volgende mogelijkheid finaal ondersteboven gemaaid binnen de beruchte lijnen. Bij het missen van een stalen kooi dachten de voor- en tegenstanders overduidelijk aan een strafschop, het zou de eerste zijn voor Vierhouten dit seizoen, maar helaas moest er gewoon doorgespeeld worden. De arbiter haalde nogmaals de woede van 22 spelers en begeleiding op zijn hals door na precies 90 minuten en 28 seconden af te fluiten, waar er door alle wissels en blessuregevallen zeker 4 a 5 minuten extra tijd bij had moeten komen.
Toen alle rook opgetrokken was stond er nog steeds 1-1 op het scorebord. Beide teams voelden zich bestolen, hadden gehoopt op meer en dachten daar ook recht op te hebben. Al met al moet de conclusie getrokken worden dat een nederlaag voor beide ploegen te weinig was geweest. Op basis van het voetbal had Vierhouten vooral de 2e helft het meeste recht van spreken, op basis van kracht, conditie en inzet had vooral Doornspijk de 1e helft de overhand. Laten we hopen dat de ontmoeting in Vierhouten in april 2012 net zo leuk wordt als deze.
